Χώρισες...ή μήπως όχι?

Παλιότερα η λέξη «χωρισμός» ήταν σαφέστατη: σβήνεις το τηλέφωνό του από το καρνέ σου (μια φορά κι έναν καιρό, δεν υπήρχαν κινητά), κόβεις από τις παρέες του, του γυρνάς όλα τα βιβλία και τους δίσκους που σου είχε δανείσει ώστε να μην έχει λόγο να επικοινωνήσει ξανά μαζί σου. 

Ο Χ-Ψ ήταν σαν να έμπαινε σε άλλη διάσταση και δεν υπήρχε πια για εσένα.Ας παραδεχτούμε ότι η κατάσταση άλλαξε όπως και ότι οι σχέσεις άλλαξαν. Εδώ που τα λέμε λίγο Σουηδία χρειαζόταν γιατί η λογική και η ψυχραιμία δεν είναι τα χαρακτηριστικά μας. Πολύ ωραία. Κατά πάσα πιθανότητα, εάν ο πρώην σου σε δει έξω, θα έρθει να κάτσει στο τραπέζι με τη νέα σου σχέση, θα δώσει τα χέρια, θα πει κι ένα «γεια» φιλικά δείχνοντας αμοιβαία εκτίμηση.
Τι συμβαίνει όμως όταν αυτή η φιλική ατμόσφαιρα αρχίζει να μπλέκει τα πράγματα;Πως μπορεί ένας άντρας ή μια γυναίκα να εμφανίζεται σινάμενος κουνάμενος με τον/την πρώην του ή να μην κατεβάζει τις φωτογραφίες από το FΒ με τη δικαιολογία ότι ¨τον/την εκτιμώ-είναι σπουδαίος/α-είμαστε φίλοι;” Μήπως από τη Σουηδία προσγειωθήκαμε στην χώρα του Έτσι Mε Βολεύει;
Η διατήρηση της επαφής μετά από ένα χωρισμό έχει πολλές αιτίες και δεν είναι πια -ευτυχώς- κατακριτέα. Μπορεί να έχει να κάνει με ψυχολογικά θέματα αδυναμίας απεξάρτησης ή την ανάπτυξη μιας φιλικής επαφής με έναν άνθρωπο που σε ξέρει, γνωρίζει τα χούγια σου και έχετε περάσει πολλά μαζί. Εκεί όμως τραβάτε γραμμή. Από τη στιγμή που κρατάτε ακόμα “τους δίσκους” του στο σπίτι και έχετε το τηλέφωνο στη λίστα με τα αγαπημένα, τότε υπάρχει πρόβλημα. Ακόμα χειρότερα, εάν στα πρώτα ραντεβού με ένα νέο πρόσωπο απαντάτε στο τηλεφώνημα του λες και δεν τρέχει τίποτα.
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Μην πετάς το παρελθόν στο καλάθι των άχρηστων, δώσε το χώρο στο μέλλον και προστατέψτε τη επόμενή σου σχέση παραδίδοντας ένα καθαρό, νέο χώρο για μια νέα αρχή.