Κριτική της ταινίας: The Amazing Spider-Man (5.5 / 10)
Πριν ακριβώς δέκα χρόνια, η Sony κυκλοφόρησε μια από τις πιο διασκεδαστικές ταινίες της Marvel, το πρώτο Spider-Man με τον Sam Raimi να μας σερβίρει ένα άκρως καρτουνίστικο αλλά και διασκεδαστικό αποτέλεσμα με εφέ που τότε μας.. τύφλωσαν. Δέκα χρόνια αργότερα και μετά από 2 αποτυχημένα sequels, μόλις πέντε χρόνια μετά το αχαρακτήριστο Spider-Man 3, η Sony αποφάσισε να ρίξει blanco και να ξεκινήσει την ιστορία ξανά μανά από την αρχή. Άξιζε το κόπο;
Τώρα τι, θέλετε την ιστορία του Peter Parker; Την ιστορία του ντροπαλού 17χρονου που έχει χάσει τους γονείς του, ζει με τους θείους του, τον τσιμπάει μια μεταλλαγμένη αράχνη και αποκτάει τις ικανότητές της; Φαντάζομαι πως όχι, αφού όλοι λίγο πολύ τη γνωρίζετε, όμως αυτό ακριβώς είναι που θα αναγκαστείτε να ξαναδείτε, με ελάχιστες διαφορές και αυτές καθαρά οπτικοποίησης παρά ουσίας. Ο Parker γίνεται Spider-Man, κυνηγάει κακούς, αναζητά το δολοφόνο του θείου του, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να σταματήσει τον δρ Curt Connors, έναν επιστήμονα που εργάζονταν με το πατέρα του πάνω στη δημιουργία ενός ορού αναγέννησης, τον οποίο δοκίμασε πάνω του και μεταλλάχτηκε σε τεράστια ανθρωπόμορφη σαύρα, τον Lizard.
Από τη πρώτη στιγμή, ο Marc Webb προσπαθεί να μας πείσει ότι θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό. Το έντονο χιουμοριστικό στοιχείο των ταινιών του Raimi είναι παρελθόν, προσπαθώντας να μας πείσει για τη σοβαρότητα του νέου εγχειρήματος επικεντρώνοντας στους χαρακτήρες και λιγότερο στη δράση, ενώ ταυτόχρονα αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τα ίδια πλάνα με το προκάτοχό τους, όσο άχαρο και αν είναι αυτό. Προς μεγάλη του ευτυχία, το cast που έχει στα χέρια του είναι εξαίρετο και δίνει αυτή τη δυνατότητα, κάνοντας το πρώτο μισό της ταινίας, παρά τη πλήρη απουσία δράσης, το καλύτερο κομμάτι της, δίνοντας υποσχέσεις για μια πιο σκοτεινή συνέχεια.
Κάπου εκεί όμως ξεκινάει η δράση και καταλήγουμε να ξαναβλέπουμε ένα οπτικά ρετουσαρισμένο Spider-Man με «ελαφριές» σκηνές μάχης, τη «χαζομάρα» του Raimi να επιστρέφει δριμύτερη με μοναδική διαφορά της πιο φωτισμένη πόλη και τα πιο γυαλιστερά γραφικά…α, και τις πιο «ελαστικές» κινήσεις του Spider-Man που θυμίζουν λίγο από παρκούρ. Μοναδική ουσιαστική βελτίωση ο ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένος και «ανθρώπινος» Lizard, κλάσεις ανώτερος από οτιδήποτε είχαμε δει στη προηγούμενη τριλογία.
Το μεγάλο ατού του Amazing Spider-Man είναι αποκλειστικά και μόνο το cast του. Το ταλέντο ξεχειλίζει όμως δεν του επιτρέπεται και να λάμψει. Ένας Andrew Garfield που μας μάγεψε στα Boy A και Never Let Me Go, μια Emma Stone που έβγαζε φωτιές στα The Help και Crazy, Stupid, Love και φυσικά ο απόλυτος καρατερίστας Rhys Ifans, εδώ απλά επιπλέουν χωρίς να τους δίνεται η ευκαιρία να επιδείξουν τις ικανότητές τους.
Αν δεν είχαμε δει 3 Spider-Man τα τελευταία 10 χρόνια, το The Amazing Spider-Man ίσως να μας είχε ενθουσιάσει, αλλά τώρα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα αποτυχημένο ξεζούμισμα. Δεν είναι κακή ταινία, κάθε άλλο, έχει δράση, έχει καλούς ηθοποιούς (καλύτεροι από τους προκατόχους τους), και περνάει ένα ευχάριστο δίωρο, αλλά δε προσφέρει απολύτως τίποτα καινούριο, ξαναλέγοντας την ίδια ακριβώς ιστορία, αντίθετα με ότι μας υπόσχόταν, αφαιρεί τα χιουμοριστικά στοιχεία αλλά ξεχνάει να προσθέσει το απαραίτητο «σκοτάδι» για ισορροπία αφήνοντας τη ταινία χωρίς ταυτότητα. Πάρτε τους πρωταγωνιστές και το σκηνοθέτη, δώστε τους ένα καλό σενάριο και θα διαπρέψουν. Ξεχάστε το The Amazing Spider-Man σα να μην υπήρξε ποτέ. Ελπίζουμε να κάνει το ίδιο και η Sony…
Πηγή: Αλέξανδρος Κυριαζής για το artsandthecity.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tο lcitynews.blogspot.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο. Θεωρούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.