Ηλθε η ώρα να δούμε την αλήθεια, χωρίς τις παρωπίδες της ανάγκης. Η γυμνή αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι στο καζίνο προστατεύονται από τον Δήμο.
Ο Δήμος με το ποσοστό που έχει αυτή τη στιγμή, αγκαλιάζει και προστατεύει τους εργαζόμενους, είναι μία αόρατη ασπίδα για αυτούς. Η μόνη δύναμη των εργαζομένων είναι τα αυξημένα δικαιώματα του Δήμου στην κοινοπραξία. Αν ο Δήμος αποψιλωθεί από αυτά, αν χάσει τα δικαιώματά του, πως θα τους προστατεύσει; Τότε θα είναι απλά "Έλληνες εργαζόμενοι", με ότι αυτό σημαίνει στις μέρες μας για την ασφάλειά τους και φυσικά για τον μισθό τους, που αμέσως μετά την ίδρυση της ΑΕ θα πάει στα 500 μικτά, για να πέσει κι άλλο στην συνέχεια με τον εκβιασμό της απόλυσης. Τα έχουν καταλάβει όλα αυτά οι εργαζόμενοι; Αντιλαμβάνονται ότι ο Δήμος τους προστατεύει, τους στηρίζει, είναι η ασπίδα τους, η κάλυψή τους; Μπορούν να αντιληφθούν ότι ο Δήμος δεν τους πολεμά αλλά τους στηρίζει; Ότι είναι η μόνη τους δύναμη και ότι χωρίς την κάλυψή του, θα είναι έρμαιο στα χέρια αυτών που σήμερα τους υπόσχονται μονιμότητα, σιγουριά, ασφάλεια- οι οποίοι με τι εγγυήσεις τα υπόσχονται; - προφορικές; υπάρχει κάποια γραπτή εξασφάλιση, κάποιος νόμος να τους προστατεύει όπως υπάρχει για τους δημοσίους υπαλλήλους π.χ.;

 Άρα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι όποιος εθελοτυφλεί, όχι μόνο δεν καλύπτει τις ανάγκες του, αλλά τελικά τσακίζεται. Εκεί οδεύουν και εκεί οδηγούν τα πράγματα και τους δημότες ορισμένοι εργαζόμενοι στο καζίνο που νομίζουν ότι βρήκαν «εχθρούς» στο πρόσωπο όσων αντιστεκόμαστε στο πλήρες «ξεπούλημα του τόπου». Κατανοούμε απόλυτα τους «πιεστικούς» λόγους, που τους εξωθούν σε λαθεμένες ενέργειες, αλλά αν δεν μπορούμε να δούμε τίποτα παραπέρα παρά μόνο την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών μας, τελικά δεν πετυχαίνουμε ούτε κι αυτό. Εμείς είμαστε οι φυσικοί τους σύμμαχοι στην προάσπιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, αλλά όχι μόνον αυτών· ο τόπος μας δεν είναι μόνο δικός τους, ανήκει σε όλους. Αν νομίζουν ότι τους συμφέρει, ας ξεπουλήσουν τα δικά τους σπίτια, όχι να απαιτούν το «ξεπούλημα» περιουσιακών στοιχείων του δήμου. Το ποσοστό του δήμου στο καζίνο, τα αντισταθμιστικά οφέλη και η απόδοση των παρακρατημένων κερδών, είναι περιουσιακά στοιχεία, που ανήκουν στο δήμο και εξίσου σε όλους τους δημότες και δεν θα τα χαρίσουμε για μία ψευδαίσθηση εργασιακής ασφάλειας.

 Ποιος εγγυάται, ότι η αυριανή ΑΕ, δεν θα τους διώξει με συνοπτικές διαδικασίες, για να φέρει άλλους από Βουλγαρία με το μισό μισθό; Η εργατική νομοθεσία, που διαρκώς χειροτερεύει; Ο δήμος, που πλέον θα είναι ένας ασήμαντος μικρομέτοχος; Ή μήπως εκείνοι, που τους εξωθούν σήμερα στην «εργασιακή αυτοκτονία» , ως δήθεν τον μόνο τρόπο, που θα τους εξασφαλίσει το δικαίωμα στην εργασία;

 Παρότι ξέρουν οι εργαζόμενοι, ότι οι ισχυρισμοί, που οδηγούν στην παύση-στάση πληρωμών είναι παντελώς ψευδείς, κοροϊδεύουν τον εαυτό τους λέγοντας, ότι πρέπει να υποκύψουμε στους «εκβιασμούς», για να μην «χαθούν» οι δουλειές τους.

 Τόσα χρόνια το καζίνο είχε εξαιρετικά μεγάλα κέρδη. Τι έγιναν όλα αυτά τα χρήματα και σήμερα κλείνουν για 30 εκατομμύρια; Λένε, ότι δεν έχουν χρήματα, αλλά άμα πάρουμε απόφαση να «ξεπουληθούμε», θα τα βρουν την άλλη ημέρα!!!!! Συνεπώς τα έχουν (όπως άλλωστε είναι φυσικό μετά από τόσα κέρδη) αλλά βρήκαν ευκαιρία να μας βάλλουν το «μαχαίρι στον λαιμό». Αν αυτό το κάνουν τώρα που είναι σε μειονεκτική θέση, θα διστάσουν μετά να στραφούν εναντίον των εργαζομένων, οι οποίοι πλέον δεν θα έχουν την υποστήριξη κανενός, μέσα στο καθεστώς της Ανώνυμης Εταιρείας δηλαδή της ανώνυμης ευθύνης;

 Το κόλπο των εργοδοτών, να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους ως πολιορκητικό κριό, ποτέ δεν βοήθησε τους ίδιους τους εργαζόμενους, γιατί τα τείχη της δικής τους πόλης συνέθλιψαν. Υποκύψαμε στον εκβιασμό της Pepsi και μειώσαμε την τιμή του κυβικού από το σχεδόν τζάμπα στο εντελώς τζάμπα, για χάρη των εργαζομένων και τι έγινε; Εκλεισε το εργοστάσιο.

 Τα πράγματα στα άκρα, δεν τα φέραμε εμείς, αλλά εκείνοι που διαρκώς καταστρατηγούν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και μας εκβιάζουν με την απειλή της απόλυσης. Δεν έχουν κανένα τέτοιο δικαίωμα· το μόνο δικαίωμα, που έχουν είναι η πτώχευση της δικής τους εταιρείας και η αποχώρηση. Το καζίνο θα συνεχίσει ως αποκλειστική ιδιοκτησία του δήμου και αν το θεωρούμε απαραίτητο, θα βρούμε νέους εταίρους. Τι να τους κάνουμε τους «συνέταιρους» που επενδύουν τα δικά μας λεφτά;

 Εμείς γνωρίζουμε τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και της Α.Ε του Δήμου μας και αυτές είναι σταθερές που ζητούν την εφαρμογή του νόμου που έχει οριοθετήσει την Μαρίνα Λουτρακίου, την οποία πρέπει να πληρώσει η συνεταίρος μας. Δεν αναφερόμαστε στην ενδικτική αξία της επένδυσης, αλλά στην πραγματική αξία που ξεπερνά τα ογδόντα (80) εκατομμύρια ευρώ, που είναι πλέον, η μόνη ανάσα ζωής για τον τουρισμό και την ανάπτυξη του τόπου μας. Συνέπως πρέπει οι συνεταίροι μας να καταβάλλουν ως εγγύηση πραγματοποίησης του έργου της κατασκευής, μόλις λυθεί το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί και θα εκδικαστεί στις 20 Οκτωβρίου 2013 στο Συμβούλιο της Επικρατείας και έπειτα θα βρούμε τυχόν δυνατότητες μετατροπής του σχήματος της κοινοπραξίας με βάση τα συμφέροντα του δήμου και γνώμονα τις διατάξεις του κοινοπρακτικού.Οποιαδήποτε συζήτηση που δεν έχει ως λύση τις υποχρεώσεις της συνεταίρου μας μαζί μας, αποτελεί πληγή και όχι λύση.

 Αυτή η λύση συμφέρει όλες τις πλευρές εξ ίσου, γιατί αν προτιμήσουν να φύγουν οι εταίροι ως πτωχεύσαντες, δεν θα μπορούν να συμμετέχουν στο πάρτι εξαγορών, που γίνεται αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Εκείνοι μόνο έχουν να χάσουν, αν δεν συμφωνήσουν. Οι εργαζόμενοι δεν θα χάσουν τίποτα, γιατί το καζίνο θα επαναλειτουργήσει.

 Νίκος Λόης