ΛΟΥΤΡΑΚΙ: Ο Όσιος Πατάπιος και το Μοναστήρι του στα Γεράνεια(ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Όσιος Πατάπιος γεννήθηκε στις Θήβες της άνω Αιγύπτου, στην περιοχή του σημερινού Λούξορ. Το ακριβές έτος γέννησης του Οσίου δεν έχει προσδιοριστεί.

Πιθανότατα να γεννήθηκε στα τέλη του Δ' ή στις αρχές του Ε' αιώνα. Ήταν γόνος εύπορης οικογένειας, η οποία τον ανέθρεψε με ανέσεις και μερίμνησε για τη μόρφωσή του δίπλα σε καταξιωμένους δασκάλους.

Ο Όσιος όμως από μικρός έτρεφε ζήλο και αγάπη για την άσκηση και το μοναχισμό. Έτσι εγκατέλειψε τις ανέσεις, την καλή ζωή και τα πλούτη και αφοσιώθηκε στην άσκηση, προτιμώντας τον ησυχαστικό βίο στην έρημο παρά το οργανωμένο κοινόβιο. Έτσι ξεκίνησε την ασκητική του ζωή στήνοντας ένα καλύβι στο σπήλαιο που ανακάλυψε αναζητώντας τόπο για άσκηση. Επειδή οι αρετές του ασκητή έγιναν γνωστές, πλήθος επισκεπτών άρχισε να τον επισκέπτεται χωρίς να τον αφήνει σε ησυχία, όπως αρμόζει σε έναν αναχωρητή. Έτσι του γεννήθηκε η ιδέα να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, ώστε ως άγνωστος μέσα σε αγνώστους, να συνεχίσει την άσκησή του σε κάποιο ερημικό μέρος, όπως και έγινε.

Φτάνοντας στη Βασιλεύουσα εγκαταστάθηκε στον έκτο από τους επτά λόφους της, συγκεκριμένα προς την πλευρά του Κερατίου κόλπου, στην περιοχή των Βλαχερνών, που τότε ήταν τόπος έρημος και ησυχαστικός. Εκεί ο ασκητής έφτιαξε ασκητήριο που στη συνέχεια έγινε μοναστήρι, με κεντρικό ναό (καθολικό) αφιερωμένο στον Τίμιο Πρόδρομο, λαμβάνοντας την ονομασία "Μονή των Αιγυπτίων" επειδή ο ιδρυτής και οι πρώτοι του μοναχοί ήταν Αιγύπτιοι.

Ο Όσιος συνέχισε την ασκητική του ζωή στην Κωνσταντινούπολη, κάνοντας τη Μονή των Αιγυπτίων ξακουστή. Εν τέλει ήρθε η ώρα να παραδώσει την οσιακή του ψυχή στα χέρια του Κτίστη και Δημιουργού του. Το σκήνωμά του ενταφιάστηκε από τους μοναχούς της μονής στο ναό του Τιμίου Προδρόμου, του καθολικού της μονής που ο ίδιος είχε ιδρύσει. Μετά την παρακμή και διάλυση της "Μονής των Αιγυπτίων" το λείψανο του Οσίου μεταφέρθηκε σε γειτονική μονή, λόγω του συνδέσμου που είχε μαζί της ο Όσιος. Με τη μονή αυτή συνδεόταν επίσης και η αυτοκράτειρα Ελένη Παλαιολογίνα, σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ', η οποία κοιμήθηκε το 1450 και στη συνέχεια έγινε μοναχή με το όνομα Υπομονή.

Όμως, οι συγγενικοί δεσμοί που είχαν οι Παλαιολόγοι με τους Νοταράδες ευνόησαν την περιοχή της Κορινθίας με μείζονος σημασίας αποτέλεσμα τη μεταφορά, κατά την επικρατέστερη άποψη, του σεπτού λειψάνου του Οσίου Παταπίου στην Κορινθία. Η μεταφορά αυτή έγινε από τον Αγγελή Νοταρά, ο οποίος διασώθηκε κατά την άλωση της Πόλης το 1453 και όταν ηρέμησαν τα πράγματα ταξίδεψε πίσω στην Πόλη για να περισώσει ότι μπορούσε και μεταξύ αυτών το σκήνωμα του Οσίου, το οποίο έκρυψε στο σπήλαιο των Γερανείων φοβούμενος την επιθετικότητα και τη μανία των Οθωμανών κατακτητών. Το σπήλαιο ήταν λαξευμένο από παλιά ώστε να συνιστά υποτυπώδη ναό και να χρησιμεύει παράλληλα και ως ασκητήριο ησυχαστών μοναχών.

Το λησμονημένο και εντοιχισμένο στο σπήλαιο των Γερανείων, λείψανο του Οσίου αποκαλύφθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ο Βασίλειος Πρωτοπαπάς, που ασκούσε το επάγγελμα του μαρμαρά, έσκαψε το σπήλαιο σε όλες του τις πλευρές με σκοπό τη διαπλάτυνση του κατόπιν εντολής του ιερέα Κωνσταντίνου Σουσάνη και αποσκοπούσε κυρίως στη διευκόλυνση του, ο οποίος λόγω ύψους δυσκολευόταν και ήταν υποχρεωμένος να σκύβει όταν λειτουργούσε.

Το σημερινό μοναστήρι είναι δημιούργημα του 1952. Κτήτορες της μονής υπήρξαν ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Μαρμαρινός, εμπνευστής της οργάνωσης μοναστηρίου στον τόπο του σπηλαίου, εισήγηση και όραμα που παρότρυνε ο τότε μητροπολίτης Κορίνθου Προκόπιος στηρίζοντας με κάθε τρόπο τη θεάρεστη αυτή προσπάθεια. Τον Αύγουστο του 1952 εγκαταστάθηκε η πρώτη μοναχή και άρχισε η ανεπίσημη λειτουργία της Μονής. Το 1953 εκδόθηκε Βασιλικό Διάταγμα, με το οποίο ιδρύθηκε Γυναικεία Ιερά Μονή με τον τίτλο "ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΑΠΙΟΥ" και έκτοτε η μονή λειτουργεί ως γυναικείο κοινοβιακό Μοναστήρι προσελκύοντας αμέτρητους πιστούς που έρχονται να προσκυνήσουν και να δεχτούν τη χάρη του Οσίου.

Προσωπική εκτίμηση του γράφοντος είναι ότι το μοναστήρι του Οσίου Παταπίου λόγω της ιστορικότητας, και της γεωγραφικής του θέσης σε συνδυασμό με την ύπαρξη συνεδριακού χώρου τόσο στο Λουτράκι (Αλεξάνδρειο Συνεδριακό Κέντρο) όσο και των συνεδριακών χώρων που διαχειρίζεται η μητρόπολη Κορίνθου (Συνεδριακό Αρχαίας Κορίνθου - Κροκίδειος Αίθουσα) αξίζει να ενταχθεί στο πρόγραμμα Θρησκευτικών Περιηγήσεων (Θρησκευτικός Τουρισμός).

του  Θεοδώρου Ρόκα

Πηγές:

1. Στυλιανού Παπαδόπουλου, Ο Όσιος Πατάπιος, Αθήνα 1998.

2. Παύλου "σφραγίς": Η Κορίνθου Εκκλησία στο χρόνο, εκδ. Ιερά Μητρόπολη Κορίνθου, Κόρινθος 2011.