11 αθλήματα που δε θα πιστέψεις ότι υπάρχουν

Θα το έχεις συνειδητοποιήσει ήδη, αλλά αυτό το καλοκαίρι δεν έχει τίποτα. Ένα Ευρωμπάσκετ κι αυτό τον Σεπτέμβριο.

Το Συνομοσπονδιών όσο κι αν μας λείψει η μπάλα δε μπορούμε να το πάρουμε σοβαρά ως διοργάνωση. Δεν έχει Ολυμπιάδα, δεν έχει παγκόσμια, δεν έχει Ευρωπαϊκά, δεν έχει τίποτα. Σκέτη θλίψη. Πολύ θέλει ο άνθρωπος να αρχίσει να πέφτει στα βαριά (αθλητικά);

Ψάξαμε λοιπόν και βρήκαμε τα πιο κουλά αθλήματα που παίζονται στον πλανήτη. Για τα μισά από αυτά έπρεπε να διπλοτσεκάρουμε ότι δεν τα σκαρφίστηκε το Κουλούρι. Και ναι, είναι όλα αληθινά. Ναι, ακόμα κι αυτό που άντρες κουβαλάνε τις γυναίκες τους και κερδίζουν το βάρος τους σε μπύρα.

Εκείνο που παίζουν μαζί μποξ και σκάκι

Αυτό είναι το μέινστριμ από όλα αυτά, γι'αυτό ξεκινάμε έτσι. Μποξ, σκάκι, εναλλάξ γύροι. Κερδίζει όποιος ρίξει τον άλλον νοκ άουτ ή του φάει το βασιλιά. Ό,τι από τα δύο γίνει πρώτα. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Εκείνο που παλεύουν με το δάχτυλο του ποδιού

Ξεκίνησε σε μια εγγλέζικη παμπ το 1976 από δύο ανθρώπους που προφανέστατα και δεν ήταν καθόλου μα καθόλου ντίρλα όταν σκέφτηκαν πως θα ήταν φανταστική ιδέα να κάνουν μπρα ντε φερ αλλά με τα πόδια των δαχτύλων τους. Ναι, ο στόχος είναι να ακουμπήσεις το δάχτυλο του άλλου στο τραπέζι. Εχμ, δηλαδή στο έδαφος. Ή στο τραπέζι δηλαδή, γιατί όχι, αυτό μας πείραξε;

Εκείνο που κουβαλάνε τις γυναίκες τους

Χωρίς σχόλια. Άντρες κάνουν αγώνα δρόμου κουβαλώντας τις γυναίκες τους και στο τέλος ο νικητής κερδίζει το βάρος της σε μπύρα. Ξέρουν πώς να στήνουν το σωστό τρολλ γλέντι οι Φινλανδοί αδερφοί μας.

Εκείνο που παίζουν βόλεϊ σε τραμπολίνο

Το γνωστό 'σεληνιακό βόλεϊ'.

Εκείνο που παίζουν πόλο (με άλογα) (αλλά με μονόκυκλα)

Μου αρέσει που πολλά από αυτά τα αθλήματα είναι βασικά κάποιος να σκέφτεται "ΟΚ, έχω το τάδε άθλημα, πώς θα το έκανα διπλά αστείο;;" Παραδείγματος χάριν, επειδή τα άλογα παραείνα σταθερά πλάσματα και δε μπορείς πάρα πολύ εύκολα να τρως τα μούτρα σου κάθε μισό λεπτό, κάποιος σκέφτηκε, "το βρήκα! ΜΟΝΟΚΥΚΛΑ!"

Εκείνο που πετάνε έναν τεράστιο κορμό

Αυτό θυμάμαι να το χαζεύω μικρός στο Eurosport. Ο στόχος δεν είναι να το πετάξεις μακριά σαν ακόντιο, αλλά να το πετάξεις αρκετά κοντά αλλά να έχει προλάβει να κάνει 180 μοίρες στον αέρα ώστε να προσγειωθεί στο έδαφος με τον αντίθετο πάτο. Τι τελειότερο από το να βλέπεις τεράστιους φουσκωτούς Σκοτσέζους με κιλτ να προσπαθούν να πετάξουν κάτι τεράστιους κορμούς με τέχνη και φάλτσο ώστε να πετύχουν την κατάλληλη κοντινή γωνία πτώσης; Ιδιοφυές.

(Επίσης νομίζω όλα τα αθλήματα θα γίνονταν καλύτερα αν οι αθλητές ήταν υποχρεωμένοι να φοράνε κιλτ.)

Εκείνο που κυνηγάνε το τυρί στην πλαγιά

Τέλειο; Τρομερή Αγγλική παράδοση (οι άνθρωποι είναι θεοί, να ψάξουμε να βρούμε ό,τι έχουν σκεφτεί ποτέ) όπου κάθε χρόνο τσουλάνε ένα κεφάλι τυρί από μια απότομη πλαγιά, ένα λεφούσι εγγλέζοι το κυνηγάνε, σχεδόν όλοι γκρεμοτσακίζονται με εντυπωσιακό και απολαυστικό τρόπο, και νικητής είναι ο πρώτος που φτάνει στο τέρμα μετά το τυρί.

Το έπαθλο είναι το τυρί.

Τυρί.

Εκείνο που παίζουν ποδοβόλεϊ σε γήπεδο μπάντμιντον

Βασικά είσαι σε ένα γήπεδο μπάντμιντον και παίζεις βόλεϊ με κανόνες ποδοσφαίρου. ΟΚ, κατανοητό; Το Seepak Takraw είναι δημοφιλές σε Μαλαισία, Φιλιππίνες, Ταϋλάνδη. Fun fact, "seepak takraw" στα ταϋλανδέζικα σημαίνει "lol στην τύχη μου ήρθε".

Εκείνο που έπαιζε ο Χάρι Πότερ

E, τελοσπάντων, περίπου αυτό που έπαιζε ο Χάρι Πότερ.

Το αληθινό Κουίντιτς (και λατρεύω το ότι ζούμε σε έναν κόσμο όπου μπόρεσα να γράψω τη φράση 'το αληθινό Κουίντιτς') παίζεται με τους ίδιους ακριβώς κανόνες με εκείνο των βιβλίων, ίδια σύνθεση ομάδων, ίδιοι κανόνες σκοραρίσματος, πάλι παίχτες που τρέχουν εδώ κι εκεί με σκουπόξυλα ανάμεσα στα πόδια τους. Απλά, ξέρεις, χωρίς να πετάνε.

(Η Χρυσή, αν αναρωτιέσαι, είναι κρυμμένη μέσα στα ρούχα κάποιου ανθρώπου που κάθεται ανάμεσα στο κοινό ή γενικώς μπορεί να είναι όπου θέλει. Όλα τα έχουν σκεφτεί.)

(Εκτός, ξανά, από το θέμα της πτήσης. Αλλά τα κατά τα άλλα τέλειο.)

Εκείνο που παίζουν πόλο (με άλογα) (αλλά με νεκρές κατσίκες)

Εμπφ... εκεί στην Κεντρική Ασία ωραίο θα ήταν αν τα random σπορ τους τα σκέφτονταν περισσότερο στην αγγλική λογική του "είμαι κόκκαλο χικ ας πιούμε άλλη μία Πίτερ" και λιγότερο "είμαστε Μογγόλοι κατακτητές του 16ου αιώνα που ήρθαμε, κατακτήσαμε, τους σφάξαμε όλους και τώρα δεν έχουμε τι να κάνουμε και βαριόμαστε χικ".

(Έτσι δημιουργήθηκε το Buzkashi, by the way, δεν ήταν τυχαία φράση.)

Εκείνο που... βασικά έχω μείνει άφωνος με αυτό

To πετύχαμε εδώ αυτό και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε για κανά τέταρτο πώς παίζεται. Στόχος του Kabbadi είναι ο εξής: Στέλνεις έναν παίχτη σου στην περιοχή της αντίπαλης ομάδας όπου πρέπει να καταφέρει να ακουμπήσει όσους περισσότερους αντιπάλους μπορεί. ΠΡΙΝ ΠΑΡΕΙ ΑΝΑΣΑ. ΟΚ, θα περιμένουμε τη θαλάσσια εκδοχή.

Και, τελικά, όλα αυτά; Παραμένουν καλύτερα από το χάντμπολ.