Plun B

Aυτό που συμβαίνει με τον πολιτικό κόσμο σε ετούτη τη συγκυρία είναι πολύ αστείο. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ στροβιλίζεται γύρω από τις ιδεοληψίες μιας
μερίδας παλαβών του κόμματος, τα κόμματα της αντιπολίτευσης παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις ανίκανα να εκμεταλλευθούν την περιδίνηση του κυβερνώντος κόμματος. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η Νέα Δημοκρατία που υποδύεται την αξιωματική αντιπολίτευση.

Ενα τοξικό κόμμα, βαθιά πελατειακό και με έντονα τα σημάδια της σκόνης του χρόνου. Σαν τα έπιπλα γηραιάς (κάποτε στις δόξες της) κυρίας στη Φιλοθέη που προδίδουν την ηλικία της αλλά και την απουσία ζωής στο σπίτι-μαυσωλείο. Μάλιστα ο συνδυασμός αφασίας και απελπισίας του νέου αρχηγού Μειμαράκη είναι τέτοιoς που για να λειτουργήσει έχει ανάγκη το έτερο μισό του από την εποχή των Κενταύρων.

Ο Γιώργος Βουλγαράκης επιστρέφει πανηγυρικά στην ξιπασμένη Νέα Δημοκρατία για να μας θυμίσει με τον πιο ηχηρό τρόπο την εμπλοκή του κόμματος στην ατιμωρησία του σκανδάλου των Yποκλοπών εξαιτίας του οποίου ένας νέος άνθρωπος, ο Κωνσταντίνος Τσαλικίδης, βρέθηκε νεκρός κάτω από "περίεργες" συνθήκες ενώ ο τότε επικεφαλής του  μπαινόβγαινε στο Μέγαρο Μαξίμου-το άνδρο αυτό της διαπλοκής.

Πιστεύουμε ότι αυτό τα λέει όλα σχετικά με την Νέα Δημοκρατία που οραματίζεται ο μπούγκα-μπούγκα Μειμαράκης.

Δυστυχώς παρόμοια είναι η εικόνα και στον λεγόμενο φιλελεύθερο κεντρώο χώρο. Εδώ διάφοροι μας απειλούν ότι θα κάνουν το μεγάλο κεντρώο κόμμα, με πιο γραφική περίπτωση τον Αλέκο Παπαδόπουλο που θέλει να κάνει κόμμα δι΄ αντιπροσώπου και βγάζοντας μπροστά 40άρηδες σαν τον Σπαλιάρα.

Στην ίδια κατηγορία και ο Φλωρίδης με την Διαμαντοπούλου. Δεν γνωρίζουμε τι απέγιναν αυτοί οι δύο-κόμμα όμως δεν είδαμε.

Οπως πάνε τα πράγματα, πιο πιθανό είναι να επιστρέψουν κάτω από ορισμένες συνθήκες ο ΓΑΠ και ο Βενιζέλος παρά να γίνει μια προσπάθεια της προκοπής από άλλα πρόσωπα στον κεντρώο φιλελεύθερο χώρο-ο οποίος στο μεταξύ μπορεί να είναι και μια οφθαλμαπάτη.

Ο Παπανδρέου μετά τους χειρισμούς του Τσίπρα μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος. Για σκεφθείτε τι μπούλιγκ θα είχε υποστεί εάν διαπραγματεύονταν επί 6 μήνες όπως ο Τσίπρας για να φέρει στο τέλος της μέρας το αποτέλεσμα του σημερινού πρωθυπουργού. Θυμηθείτε επίσης πόσο ακριβά πλήρωσε το (μη) δημοψήφισμα.

Οσο αφορά τον Βενιζέλο-παιδί του οποίου είναι η κτηνωδία του ΕΝΦΙΑ-ήταν ο μόνος που στην διάρκεια των διαπραγματεύσεων σε έκανε να νιώθεις μια σιγουριά εξαιτίας της δεινότητάς του να επιβιώνει με οιονδήποτε αντίπαλο-ακόμη και με τον Σόιμπλε.

Ισως με κάποιο τρόπο να πρέπει να ξαναδούμε (σαν πολίτες) την ανάγκη επιστροφής στην πρώτη γραμμή των Βενιζέλου και Παπανδρέου ως πολιτικές οντότητες.

Το ΠΑΣΟΚ ας το χαρίσουν στην Φώφη, θα χωράει και στο σαλόνι της.